پونتفراکت پس از شرکت Valeo Foods و آینهای برای شهرهای صنعتی ایران
تعطیلی یک کارخانه صنایع شیرینی و شکلات سازی، خاموشی یک زیستبوم محلی!
Valeo Foods در بیش از ۱۰۰ کشور جهان به خردهفروشان بزرگ، فروشگاههای تخفیفی، پلتفرمهای تجارت الکترونیک، فروشگاههای زنجیرهای و محلی، عمدهفروشان و بخش خدمات غذایی خدمات ارائه میدهد.
گروه بین الملل تلویزیون اینترنتی کشاورزپلاس:
تصمیم شرکت اروپایی Valeo Foods برای تعطیلی تدریجی کارخانه شیرینی و شکلاتسازی خود در شهر پونتفراکت، فراتر از یک خبر صنعتی یا یک جابهجایی تولیدی است. این رخداد، نشانهای روشن از شکنندگی «زیستبومهای تولید محلی» در برابر راهبردهای جدید شرکتهای چندملیتی و منطق صرفاً اقتصادیِ تمرکز و بهرهوری است؛ منطقـی که اغلب هزینههای اجتماعی آن در ترازنامهها دیده نمیشود.
پونتفراکت شهری است با هویتی صنعتی – غذایی. کارخانه Valeo نهتنها منبع اشتغال مستقیم برای بیش از صد خانوار، بلکه بخشی از حافظه جمعی و اقتصاد پیرامونی شهر بوده است. تعطیلی چنین واحدی معمولاً یک اثر دومینویی ایجاد میکند: کاهش درآمد خانوارها، افت تقاضا برای کسبوکارهای محلی، فشار بر خدمات اجتماعی و در نهایت تضعیف سرمایه اجتماعی منطقه. تجربههای مشابه در بریتانیا نشان دادهاند که حتی اگر بخشی از تولید به کارخانههای دیگر منتقل شود، «اشتغال از دسترفته محلی» بهسادگی جبران نمیشود.
از منظر اجتماعی، این تصمیم ضربهای به احساس امنیت شغلی و اعتماد عمومی وارد میکند. کارگرانی که گاه چند نسل از خانوادهشان در یک کارخانه مشغول بودهاند، با این پرسش مواجه میشوند که آیا هنوز جایی در آینده اقتصاد منطقه دارند یا نه. این همان نقطهای است که سیاست صنعتی با سیاست اجتماعی تلاقی میکند؛ جایی که نبود مداخله فعال دولتهای محلی، میتواند به فرسایش تدریجی یک شهر منجر شود.
این وضعیت برای مخاطب ایرانی ناآشنا نیست. در ایران نیز شهرهای متعددی با الگوی مشابه روبهرو بودهاند؛ از تعطیلی یا نیمهتعطیلی کارخانههای صنایع غذایی، قند و شکر، لبنیات یا نساجی در شهرهایی چون فسا، مرودشت، میانه، شوش، هفتتپه یا برخی شهرکهای صنعتی اطراف تهران. در بسیاری از این موارد، تصمیم تعطیلی نه بهدلیل نبود بازار، بلکه بهدلیل فرسودگی فناوری، سوءمدیریت، فشار هزینهها یا ترجیح واردات و تمرکز تولید در واحدهای بزرگتر اتخاذ شده است.
شباهت کلیدی میان پونتفراکت و نمونههای ایرانی، «نادیدهگرفتن نقش کارخانه بهعنوان لنگر توسعه محلی» است. کارخانه فقط محل تولید کالا نیست؛ حلقه اتصال آموزش، مهارت، درآمد، هویت و حتی مهاجرت معکوس است. وقتی این حلقه گسسته میشود، پیامد آن تنها بیکاری نیست، بلکه تخلیه تدریجی شهر از نیروی انسانی مولد و افزایش شکافهای منطقهای است؛ پدیدهای که در ایران بهوضوح در مهاجرت روستا–شهر و شهرهای کوچک به کلانشهرها دیده میشود.
تفاوت مهم اما در واکنش نهادی است. در بریتانیا، شوراهای محلی، اتحادیهها و نهادهای بازآموزی شغلی وارد عمل میشوند و حداقل تلاش میکنند مسیر انتقال یا بازمهارتآموزی نیروی کار را هموار کنند. در ایران، این حلقه حمایتی اغلب ضعیف یا ناپیوسته است و تعطیلی یک کارخانه میتواند برای سالها یک منطقه را در رکود نگه دارد.
تعطیلی کارخانه Valeo در پونتفراکت، هشداری است جهانی: بدون سیاست صنعتی متوازن، بدون توجه به عدالت منطقهای و بدون سرمایهگذاری در نوسازی واحدهای محلی، «بهرهوری» میتواند به بهای فرسایش اجتماعی تمام شود. چه در شمال انگلستان و چه در شهرهای صنعتی ایران، پرسش اصلی یکسان است: اقتصاد برای مردم، یا مردم برای اقتصاد؟
درباره گروه Valeo Foods
گروه Valeo Foods یکی از سریعترین شرکتهای در حال رشد صنایع غذایی در اروپا بوده که در حوزه تولید شیرینیها، اسنکها و محصولات خوراکی تفننی فعالیت میکند. این گروه مالک بیش از ۹۰ برند شناخته شده است؛ از جمله کیک و ویفرهای Balconi، محصولات قنادی Pedro، ویفرهای Mila، Lina و Horalky، عسل Rowse، شربت افرا Bernard، شیرینیهای Barratt’s، آبنباتهای Fox’s و چیپس Kettle.
Valeo Foods در بیش از ۱۰۰ کشور جهان فعال است و به خردهفروشان بزرگ، فروشگاههای تخفیفی، پلتفرمهای تجارت الکترونیک، فروشگاههای زنجیرهای و محلی، عمدهفروشان و بخش خدمات غذایی (Foodservice) خدمات ارائه میدهد.
درآمد این گروه از ۱.۸ میلیارد یورو فراتر رفته و حدود ۶ هزار نفر نیروی انسانی را در ۳۰ واحد تولیدی در کشورهای بریتانیا، ایتالیا، آلمان، هلند، ایرلند، اسلواکی، جمهوری چک و کانادا به کار گرفته است. گروه Valeo Foods در مالکیت شرکت سرمایهگذاری Bain Capital قرار دارد.
دیدگاه تان را بنویسید