نگاهی حمایتی به همایش انجمن صنفی سرآشپزان و آشپزان استان تهران
روز جهانی آشپز؛ قدردانی از تلاشی صادقانه در مسیر حرفهای شدن
روز جهانی آشپز، تنها یادبود یک شغل نیست؛ یادآور رسالتی فرهنگی است که میان کشاورز، تولیدکننده، و آشپز پیوندی ناگسستنی برقرار میکند
سپیده سمنانیان
20 اکتبر هر سال، فرصتی است برای تجلیل از کسانی که در پشت شعلههای داغ آشپزخانهها، هنر را با علم، ذوق را با تجربه، و طعم را با فرهنگ درهم میآمیزند. امسال نیز، همزمان با روز جهانی آشپز، انجمن صنفی سرآشپزان و آشپزان استان تهران با برگزاری همایشی ویژه، تلاش کرد تا بار دیگر توجه جامعه و فعالان صنفی را به جایگاه رفیع حرفه آشپزی در ایران جلب کند.
این همایش که در سالن اجتماعات «پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات» برگزار شد، اگرچه در برخی جزئیات اجرایی با کاستیهایی همراه بود، اما باید اذعان کرد که تلاش برگزارکنندگان برای حفظ تداوم این رویداد، در شرایط محدودیتهای مالی و لجستیکی، اقدامی شایسته و قابل تقدیر است. استمرار چنین برنامههایی در کشور، خود نشانهای از بلوغ صنفی و دغدغهمندی آشپزان ایرانی برای دیدهشدن در جایگاهی فراتر از «پَزَنده» و نزدیکتر به «هنرمند و فرهنگساز» است.
از سوی دیگر، گزارش تحلیلی منتشرشده در «تلویزیون اینترنتی کشاورزپلاس» که به نقد نحوه برگزاری این همایش پرداخته، از منظر رسانهای حاوی نکات ارزشمندی است، اما میتوان گفت که ایکاش در تنظیم آن، گفتوگویی نیز با آقای رهنما، رئیس این انجمن، انجام میشد تا مخاطبان از دلایل و دشواریهای پشتصحنه برگزاری این رویداد نیز آگاه میشدند. چرا که همگان میدانند، اجرای یک همایش صنفی با حضور دهها شرکتکننده از نقاط مختلف کشور، نیازمند هماهنگی چندلایه، زمان و حمایت مالی گسترده است؛ عواملی که همیشه در دسترس نیستند.
با وجود برخی ناهماهنگیها در نحوه داوری مسابقه یا شیوه معرفی برگزیدگان، واقعیت این است که فضای کلی مراسم، صمیمی، پرانرژی و آکنده از عشق به حرفه آشپزی بود. بسیاری از شرکتکنندگان، بهویژه از شهرستانها، در گفتوگوهای پس از مراسم، ضمن اشاره به کمبودها، از تلاش انجمن برای فراهم کردن این فرصت تشکر کردند و بر اهمیت تداوم چنین گردهماییهایی تأکید داشتند.
این رویداد نشان داد که انجمن صنفی آشپزان و سرآشپزان تهران، با وجود محدودیتها، توانسته مسیر درستی را برای نهادینهسازی «هویت صنفی و فرهنگی آشپز ایرانی» آغاز کند. تجربههای امروز، سرمایههای فردای حرفهایتر شدن این تشکل خواهند بود. کاستیها اگرچه قابل انکار نیستند، اما خوشبختانه قابل رفع و اصلاحاند — و مهمتر آنکه، در کنار انتقادها، باید از انگیزه، پیگیری و تعهد برگزارکنندگان نیز سخن گفت.
روز جهانی آشپز، تنها یادبود یک شغل نیست؛ یادآور رسالتی فرهنگی است که میان کشاورز، تولیدکننده، و آشپز پیوندی ناگسستنی برقرار میکند. انجمن صنفی سرآشپزان تهران با گرامیداشت این روز، گامی مهم در جهت اعتلای شأن حرفهای آشپز ایرانی برداشته است؛ مسیری که با تعامل بیشتر رسانهها، حمایت نهادهای فرهنگی و حضور چهرههای پیشکسوت میتواند در آیندهای نزدیک به الگویی درخور برای کشور بدل شود.
دیدگاه تان را بنویسید