چهار نظام میراثی کشاورزی مهم جهانی در سه کشور جمهوری کره، پرتغال و تاجیکستان توسط فائو بعنوان جیاس ثبت شدند

کشور کره جنوبی : سامانه سنتی صید ماهی "جوک‌بانگ‌ریئوم" در تنگه "جی‌جوک: " این شیوه‌ی سنتی ماهیگیری، با بهره‌گیری از ساختارهای چوبی خاص، تعامل دیرینه انسان با طبیعت و منابع دریایی را در یکی از مناطق ساحلی جمهوری کره نمایان می‌سازد.کشور کره جنوبی : سامانه‌ی جنگل‌داری و کشاورزی با درختان کاج در منطقه "اول‌جین"؛ این سامانه‌ی بومی بر پایه‌ی هم‌زیستی پایدار میان درختان کاج، فعالیت‌های کشاورزی و حفاظت از منابع طبیعی طراحی شده و نقش مهمی در معیشت و حفظ اکوسیستم دارد. کشور پرتغال : سامانه‌ی آگروسیلوی‌پاستورال "مونتادو" در ارتفاعات "سرپا: " این سامانه‌ی چندمنظوره، ترکیبی از کشاورزی، جنگل‌داری و دامپروری است که با چشم‌اندازی منحصربه‌فرد، بازتاب‌دهنده‌ی دانش سنتی و تنوع زیستی منطقه‌ای در جنوب پرتغال است.کشور تاجیکستان : "دره‌ی الماسی"، سامانه‌ی یکپارچه‌ی دامداری و کشاورزی سازگار با شرایط کوهستانی دره‌ی "الماسی" میزبان سامانه‌ای پویـا و مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی است که با اتکاء بر شیوه‌های سنتی، زندگی جوامع محلی را در دامنه‌های کوهستانی پایدار نگه داشته است. برنامه جیاس با هدف شناسایی و حمایت از این میراث‌های زنده، تاکنون ۹۹ سامانه را در ۲۹ کشور جهان به ثبت رسانده است. این نظامها، بیانگر تعامل پویای جوامع بومی با محیط زیست خود هستند و از ویژگی‌هایی چون تنوع زیستی کشاورزی ، دانش‌ بومی و سنتی، فرهنگ‌ ارزشمند، سازمانهای اجتماعی و مناظر طبیعی بهره‌مندند.صیانت پویا و مدیریت پایدار این نظامها توسط کشاورزان، دامداران، ماهیگیران و ساکنان جنگل صورت می‌پذیرد که با دانش بومی و شیوه‌های متکی بر تجربه نسل‌ها، نقش مهمی در حفظ معیشت، امنیت غذایی و تداوم زیست‌بوم‌های محلی ایفا می‌کنند. موسسه پژوهش‌های برنامه‌ریزی، اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی وزارت جهاد کشاورزی که نقطه تماس جیاس ایران در فائو می باشد، تاکنون موفق به ثبت جهانی ۶ نظام میراثی کشاورزی مهم جهانی ایران شده است که کشور ما به همراه اسپانیا رتبه چهارم در دنیا را بعد از کشورهای چین، ژاپن و کره جنوبی دارا می‌باشد.