انسان؛ زمین حاصلخیزِ سازمان!
اگر در کشاورزی، خاکِ غنی نخستین شرط رشد محصول است، در سازمانها نیز فرهنگ غنی، احترام، یادگیری و انگیزش، خاک حاصلخیز رشد اقتصادی و رقابتی هستند
احد پورکرمی - کارشناس ارشد منابع انسانی
در جهانی که سرعت تغییرات هر روز شتاب بیشتری میگیرد، کشاورزی امروز تنها به بذر، خاک و ماشینآلات وابسته نیست؛ بلکه بر شانههای انسانهایی استوار است که اندیشه، مهارت و اشتیاق، مسیر توسعه را روشن میکنند. باور من این است که پیش از آنکه دانهای در زمین بروید، باید در انسان کاشته شود؛ در ذهنها، دلها و درون نیروهایی که فرصت رشد یافتهاند.
در سازمانهای کشاورزی و صنایع غذایی، هیچ راهبردی زمانی معنا پیدا نمیکند، مگر آنکه انسانِ توانمند و باانگیزه پشت آن ایستاده باشد. وظیفه منابع انسانی دقیقاً از همینجا آغاز میشود؛ جایی که مدیریت سرمایه انسانی از یک کار اداری فراتر میرود و به پرورش قابلیتها، توانمندسازی، یادگیری مادامالعمر و جانشینپروری تبدیل میشود. ما علاوه بر نیروی مؤثر امروز، باید رهبران فردای سازمان را نیز امروز بسازیم.
بااینحال، دنیای کار امروز با چالشهای جدی مواجه است: مهاجرت نیروهای متخصص، کاهش انگیزه نسلهای جدید، و فاصله میان آموزش دانشگاهی و نیاز واقعی صنعت. این شرایط به ما میگوید که توسعه انسانی دیگر یک انتخاب یا امتیاز نیست؛ بلکه زیربنای بقای سازمان در رقابتهای آتی است.
فکتهای معتبر جهانی نیز بر این حقیقت مهر تأیید میزنند.
مطالعات موسسه گالوپ Gallup نشان میدهد سازمانهایی که بر توسعه کارکنان سرمایهگذاری میکنند، بهطور میانگین ۲۱ درصد بهرهوری بیشتر و ۵۹ درصد نگهداشت بالاتر دارند. نظریات دیوید اولریش نیز تأکید میکند که «قابلیتهای انسانی، ماندگارترین مزیت رقابتی» سازمانها هستند.
در صنایع غذایی اروپا نیز گزارشهای اخیر McKinsey نشان میدهد شرکتهایی که برنامههای توسعه رهبری و مهارتی دارند، سهم بازار و تابآوری بالاتری در دورههای بحران بهدست آوردهاند.
اگر در کشاورزی، خاکِ غنی نخستین شرط رشد محصول است، در سازمانها نیز فرهنگ غنی، احترام، یادگیری و انگیزش، خاک حاصلخیز رشد اقتصادی و رقابتیاند. بدون این خاک، هر بذری - حتی بهترین رقم آن - در معرض پژمردگی است.
به قول پیتر دراکر:
«فرهنگ، استراتژی را برای صبحانه میبلعد.»
از همینرو معتقدم سازمانهایی که نگهداشت نیروی انسانی را صرفاً با حقوق و مزایا تعریف میکنند، دیر یا زود باغ سازمان خود را با خطر خشکی مواجه میسازند. اما سازمانهایی که به توانمندسازی، مسیر رشد شغلی، کرامت انسانی و فرصت بروز استعدادها بها میدهند، هیچگاه با کمآبی مواجه نمیشوند؛ زیرا انسانهای باانگیزه، بزرگترین آبیاریکنندگان آیندهاند.
تحقیقات MIT نیز نشان میدهد سازمانهایی که روی مشارکت، توسعه رهبری و آموزش سرمایهگذاری میکنند، در شرایط بحرانی تا 3 برابر تابآورتر هستند. این همان پیامی است که برای مدیران برندهای کشاورزی و صنایع غذایی اهمیت حیاتی دارد:
برای بهترین زمین، بهترین بذر و بهترین فناوری هزینه میکنید؛
چرا برای بهترین داراییتان — انسان — کمتر هزینه کنید؟
سرمایه انسانی، بزرگترین مزرعه سازمان است. اگر با عشق، آگاهی و سیستم حرفهای در آن بکاریم، هر فصل برای ما فصل برداشت خواهد بود.
دیدگاه تان را بنویسید