خانواده جیمی کارتر در مبارزه با تبعیض نژادی صریح و بی‌پروایانه سخن می‌گفتند
سفری نوستالژیک با طعم بادام‌زمینی، رژه‌ها و جذابیت‌های قدیمی
یکی از خاطرات کودکی جیمی کارتر، فروش بادام‌زمینی‌های آب‌پزی بود که از مزرعه ۳۶۰ جریبی والدینش جمع‌آوری می‌کرد
انکارش سخت است که یک نفر، نام شهر کوچک «پلینز» در ایالت جورجیا را به شهرت رساند. این اجتماع روستایی در شهرستان سامتر، حدود ۱۶۰ مایلی جنوب آتلانتا، یک شهر کشاورزی اصیل جنوبی با کمی بیش از ۷۰۰ ساکن دائمی است. با این حال...
گروه بین الملل تلویزیون اینترنتی کشاورزپلاس: انکارش سخت است که یک نفر، نام شهر کوچک «پلینز» در ایالت جورجیا را به شهرت رساند. این اجتماع روستایی در شهرستان سامتر، حدود ۱۶۰ مایلی جنوب آتلانتا، یک شهر کشاورزی اصیل جنوبی با کمی بیش از ۷۰۰ ساکن دائمی است. با این حال، پلینز فروتن زادگاه یک رئیس‌جمهور آمریکا بود و او سال‌ها بعد هم خانه‌اش را همین‌جا نگه داشت؛ موضوعی که توجه جهانی را جلب کرد و هزاران گردشگر را هر ساله به اینجا کشاند. جیمی کارتر، سی‌ونهمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا، برنده جایزه صلح نوبل و یک کشاورز بادام‌زمینی، در پلینز به دنیا آمد و بزرگ شد و بعدها به مزرعه خانوادگی‌اش برگشت و در کلیسای باپتیست مارانتا کلاس‌های مدرسه یکشنبه را تدریس کرد. او و همسرش، بانوی اول روزالین کارتر، آثار زیادی درباره پلینز نوشتند و هویت خود را برای همیشه با جامعه این شهر، ریتم زندگی روستایی و البته بادام‌زمینی‌ها گره زدند.
گرچه این شهر کوچک است (و امکانات رستوران و زندگی شبانه زیادی ندارد)، علاقه‌مندان تاریخ می‌توانند از سکوت و اهمیت آن لذت ببرند. ارزشش را دارد که فقط برای ادای احترام به یک چهره ملی و گرفتن عکس با مجسمه ۱۳ فوتی بادام‌زمینی ( 4 متر) - که با لبخند دندانی، شباهت زیادی به لبخند مشهور خود کارتر دارد - به اینجا بیایید. در حالی که مرکز کارتر و کتابخانه ریاست‌جمهوری او در آتلانتا قرار دارند، «پارک ملی تاریخی جیمی کارتر» که در ساختمان قدیمی دبیرستان پلینز واقع شده و زمانی ستاد انتخاباتی او بود، اکنون به موزه‌ای محلی تبدیل شده که زندگی و مسیر رسیدن او به کاخ سفید را روایت می‌کند.
برای بازدید از زادگاه جیمی کارتر، می‌توانید به فرودگاه بین‌المللی هارتسفیلد- جکسون آتلانتا — که به شلوغ‌ترین فرودگاه جهان معروف است — پرواز کنید و سپس مسیر ۱۵۰ مایلی تا پلینز را برانید. با ترک شلوغی آتلانتا، وارد جاده‌هایی می‌شوید که از میان مزارع هموار با خاک قرمز، شهرک‌های کوچک و کلیساها می‌گذرند. این مسیر حدود 2 ساعت طول می‌کشد، اما بهتر است پیش از ناهار برسید، چون هر دو رستوران محلی معمولاً پیش از شام تعطیل می‌شوند.
ردپای کشاورزی «جیمی کارتر» در جشنواره دوست داشتنی بادام‌زمینی!
از نظر فنی، پلینز پایتخت بادام‌زمینی جهان نیست — این عنوان به «دوتان» در آلاباما تعلق دارد — اما قطعاً ایستگاهی مهم در مسیر بادام‌زمینی است، چرا که ایالت جورجیا حدود نیمی از محصول بادام‌زمینی آمریکا را تولید می‌کند. یکی از خاطرات کودکی کارتر، فروش بادام‌زمینی‌های آب‌پزی بود که از مزرعه ۳۶۰ جریبی والدینش جمع‌آوری می‌کرد. امروز می‌توانید خانه دوران کودکی او را که در سال ۲۰۰۰ بازسازی شده تا شبیه دهه ۱۹۳۰ شود، ببینید. در این ملک، زنبورهای عسل، بزها، گربه‌ها، مرغ‌ها و حتی قاطرها پرسه می‌زنند و محصولاتی مانند نیشکر، پنبه، ذرت و البته بادام‌زمینی کشت می‌شود.
بازدیدکنندگان در حالی که در مسیرهای خاک قرمز مزرعه قدم می‌زنند، از طریق ایستگاه‌های صوتی به روایت‌های کارتر درباره خاطرات کودکی‌اش گوش می‌دهند. جیمی کارتر در پایان سال ۲۰۲۴ درگذشت و اوایل ۲۰۲۵ در «باغ‌های کارتر» در کنار روزالین به خاک سپرده شد. این مکان شامل چند باغ پروانه است و هم فضای آرامش‌بخش و مراقبه‌ای دارد و هم مکانی تفریحی برای خانواده‌هاست. خانه خانوادگی کارتر هنوز به روی عموم باز نشده، اما برنامه‌هایی برای تبدیل آن به موزه وجود دارد.
جامعه پلینز مرتب برای مناسبت‌هایی مانند روز استقلال و کریسمس و نیز جشن‌های محلی با محوریت پروانه‌ها و باربیکیو گرد هم می‌آید. در پاییز، جشنواره سالانه بادام‌زمینی کل منطقه تاریخی مرکز شهر را پر می‌کند؛ با «رژه بادام‌زمینی»، مسابقه دو ۵ کیلومتر، موسیقی زنده، صنایع‌دستی و انواع غذا. انتظار داشته باشید خوراکی‌های بادام‌زمینی فراوانی ببینید، از ساندویچ‌های پنیر و کره بادام‌زمینی کبابی گرفته تا بادام‌زمینی آب‌پز و سرخ‌شده، که با حمایت «هیات ملی بادام‌زمینی» و «کمیسیون بادام‌زمینی جورجیا» و فروشندگان محلی عرضه می‌شوند.
ناهار در مرکز شهر، بازدید از ایستگاه تاریخی قطار و خرید عتیقه
آتلانتا و شهرهای اطرافش پر از تاریخ و میراث غنی‌اند و پلینز نیز از این قاعده مستثنی نیست. پس از دیدن خانه کودکی کارتر، حتماً به ایستگاه قدیمی قطار سر بزنید؛ جایی که هم برای اقتصاد بادام‌زمینی محلی و هم برای کارزار سیاسی کارتر اهمیت داشت. خانواده کارتر در مبارزه با تبعیض نژادی صریح و بی‌پروایانه سخن می‌گفتند و نقش مهمی در پیشرفت جورجیا در زمینه حقوق مدنی و برابری جنسیتی ایفا کردند. پلینز فاصله زیادی با مسیر ملی حقوق مدنی ندارد؛ همان مسیر مهمی که کارشناس سفر «ریک استیوز» توصیه می‌کند — و رئیس‌جمهور کارتر هم قطعاً همین کار را می‌کرد.
در شهر فقط 2 مکان برای ناهار وجود دارد. «بانی‌تا کری‌اوت» که از قدیم مورد علاقه خانواده کارتر بوده، گفته می‌شود تنها کسب‌وکار سیاه‌پوست‌مالک در پلینز است. با منوهای دست‌نویس و غذاهای روزانه، اینجا شبیه مهمانی در خانه کسی است — به بهترین معنا. اگر در منو بودند، حتماً میت‌لوف، گربه‌ماهی سرخ‌شده، گریت پنیر و سالاد کلم را امتحان کنید. یا می‌توانید در «بوفالو کافه» واقع در بانک قدیمی خیابان اصلی، برگرهای برنده جایزه و پنیر پیمنتو را بخورید. این ساختمان تاریخی هنوز درِ صندوق امانات قدیمی خود را دارد. رستوران تنها 3 ساعت در روز (از ۱۱ صبح تا ۲ بعدازظهر) باز است و به صورت غیرانتفاعی توسط داوطلبان دوستانه اداره می‌شود تا از «بنیاد دوستان جیمی کارتر» حمایت کند.
«مهمانسرای تاریخی پلینز و بازار عتیقه» که توسط جیمی و روزالین کارتر در ساختمان بازسازی‌شده سال ۱۹۰۱ ایجاد شد، پیش‌تر محل یک فروشگاه بزرگ و یک خانه تشییع جنازه بوده است. در طبقه بالا، 7 سوئیت «دهه‌محور» تجربه‌ای ترکیبی از مهمان‌نوازی جنوبی و تاریخ غوطه‌ورکننده را ارائه می‌دهند. در طبقه پایین، بازار عتیقه پر از گنجینه‌های قدیمی و به‌ویژه یادگاری‌های دوران کارتر است.
منبع: ISLANDS
دیدگاه تان را بنویسید