با وجود گذشت ۷ ماه از آغاز دور دوم ریاست جمهوری دونالد ترامپ رخ داد:

بحران بودجه‌ای در وزارت کشاورزی آمریکا؛ زنگ خطری جهانی برای امنیت غذایی و کشاورزی پایدار

تمرکز سیاستی به‌سمت حمایت از مزرعه‌داران بزرگ و صنایع انبوه رفته و اعتماد کشاورزان کوچک سلب شده

در حالی‌که تنها ۷ ماه از آغاز دور دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ در ایالات متحده آمریکا گذشته، وزارت کشاورزی این کشور (USDA) با اجرای سیاست‌هایی تند و رادیکال، بسیاری از برنامه‌های حمایتی خود را لغو یا مسدود کرده است.

usda-building_2_11zon

 با تغییر دولت، همه‌چیز تغییر کرد

اتاق خبر تلویزیون اینترنتی کشاورزپلاس بر پایه‌ گزارش اختصاصی Grist گزارش داد: در حالی‌که تنها 7 ماه از آغاز دور دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ در ایالات متحده آمریکا گذشته، وزارت کشاورزی این کشور (USDA) با اجرای سیاست‌هایی تند و رادیکال، بسیاری از برنامه‌های حمایتی خود را لغو یا مسدود کرده است.

برنامه‌هایی که اغلب با هدف حمایت از کشاورزان کوچک، امنیت غذایی خانوارها، آموزش نسل جدید کشاورزان و توسعه‌ زنجیره‌های تأمین محلی طراحی شده بودند، اکنون یا به‌طور کامل حذف شده‌اند یا پرداختی‌های آنها متوقف شده است.

community-land-trust-agriculture-usda_1_11zon

 فهرستی از برنامه‌های لغوشده

برخی از مهم‌ترین طرح‌هایی که تحت تأثیر این تصمیمات قرار گرفته‌اند، عبارتند از:

مراکز کسب‌وکار غذای منطقه‌ای: با بودجه ۳۶۰ میلیون دلاری برای تقویت زنجیره‌های محلی غذا، پیش از بهره‌برداری تعطیل شد.

طرح کالاهای اقلیمی هوشمند: با بودجه ۳.۱ میلیارد دلار، یکی از ستون‌های اصلی کشاورزی سازگار با اقلیم دولت بایدن بود که اکنون جای خود را به برنامه‌ای بدون معیارهای اقلیمی داده است.

برنامه مدرسه تا مزرعه: قطع بودجه ۱۰ میلیون دلاری آن، دسترسی مدارس به میوه و سبزی محلی را مختل کرد.

برنامه اضطراری غذا (TEFAP): با کاهش ۵۰۰ میلیون دلار بودجه، اهدای غذا به اقشار آسیب‌پذیر را کاهش داد.

کمک‌هزینه خرید غذای محلی برای مدارس و مهدکودک‌ها: حذف ۱.۱ میلیارد دلار حمایت از کشاورزان و مصرف‌کنندگان محلی.

سپاه حفاظت از اراضی کشاورزی: برنامه‌ای آموزشی برای جوانان در زمینه کشاورزی پایدار که پیش از اجرا، متوقف شد.

 کمک‌هزینه‌های مسدودشده، آینده‌ای نامعلوم

ده‌ها طرح دیگر نیز در بلاتکلیفی کامل هستند. از برنامه‌های حفاظت منابع طبیعی و کشاورزی ارگانیک گرفته تا پروژه‌های سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های غذایی. وزارت کشاورزی هنوز پاسخ روشنی درباره وضعیت پرداخت‌ها ارائه نکرده و گزارش‌ها از سردرگمی شدید دریافت‌کنندگان خبر می‌دهد.

 کشاورزان چه می‌گویند؟

در میان انبوه داده‌ها و فهرستهای مالی، گزارش‌های انسانی نیز بسیار تکان‌دهنده است:

کشاورزی در ایندیانا ۴۲ درصد از درآمد سالانه‌اش را به‌دلیل توقف برنامه‌های فدرال از دست داده و برای زنده‌ماندن به وام‌های شخصی و خانواده متوسل شده است.

خیریه‌ای در آپالاچیا که ۲ هزار بسته‌ غذایی رایگان در هفته توزیع می‌کرد، به دلیل حذف بودجه تعطیل شده و ده‌ها کشاورز محلی، درآمد خود را از دست داده‌اند.

سازمانی در هاوایی و آلاسکا که قرار بود با ایجاد مرکز کسب‌وکار غذایی به هزاران کشاورز خدمت‌رسانی کند، اکنون با بدهی و زیان ۴۰۰ هزار دلاری مواجه شده است.

 تحلیل کشاورزپلاس: حذف عدالت، اقلیم و مردم از اولویت‌های سیاست‌گذاری

بررسی دقیق‌تر سیاست‌های جدید وزارت کشاورزی آمریکا - USDA - نشان می‌دهد که نه تنها بخش‌هایی از کشاورزی حذف شده، بلکه ارزش‌هایی همچون عدالت اجتماعی، پایداری محیط‌زیستی، و حمایت از جوامع محلی نیز از دستور کار کنار گذاشته شده‌اند.

در واقع، تمرکز سیاستی به‌سمت حمایت از مزرعه‌داران بزرگ و صنایع انبوه رفته و اعتماد کشاورزان کوچک، فعالان جامعه، و مصرف‌کنندگان به ساختار فدرال به‌شدت تضعیف شده است.

 راه‌های جایگزین و امیدهای محلی

با وجود این بحران، گزارش Grist نشان می‌دهد که شبکه‌های محلی، سازمان‌های غیردولتی و تعاونی‌های منطقه‌ای تلاش می‌کنند تا خلأ ناشی از قطع بودجه فدرال را پر کنند.

از جمله:

اعتمادهای اراضی برای حمایت از کشاورزی محلی

شبکه‌های کشاورزان جوان، زنان، اقلیت‌ها

سازمان‌هایی مانند HEAL، RAFI و NSAC که پیگیر مطالبات سیاسی و قضایی هستند.

شبکه‌های حمایتی سلامت روان کشاورزان، در مواجهه با خطر فزاینده‌ افسردگی و خودکشی

 

با توجه به این شرایط آشکار است که قطع بودجه‌های غذایی و کشاورزی در آمریکا، صرفاً یک بحران داخلی نیست؛ بلکه نشانه‌ای هشداردهنده برای جهان است.

- سیاست‌گذاری‌های یک‌شبه می‌توانند سال‌ها تلاش در جهت کشاورزی پایدار، امنیت غذایی و عدالت اجتماعی را نابود کنند.

- تمرکز صرف بر مزرعه‌داری صنعتی، به بهای حذف جوامع محلی و کشاورزان خرد، نه تنها ناعادلانه بلکه غیراقتصادی است.

- کشاورزپلاس بر این باور است که نظام‌های غذایی پایدار، عادلانه و مردمی باید در سطح ملی و جهانی بازطراحی شوند و رسانه‌ها، نهادهای مدنی و جامعه دانشگاهی نقش کلیدی در این مسیر دارند.

 

 

دیدگاه تان را بنویسید

 

پربازدیدترین ها