پرونده روز خبرنگار: خون در سایه‌های خیمکی؛ روزنامه‌نگاری که حقیقت را به قیمت جانش پرداخت!

گروه شبکه اجتماعی کشاورزپلاس - پرونده روز خبرنگار 2: 

فعالیت حرفه‌ای

بکتف از دانشگاه دولتی مسکو  دانش آموخته شد و فعالیت خود را با کار در پروژه راه‌آهن بایکال–آمور آغاز کرد. سپس به شهر خیمکی نقل مکان کرد و انتشار روزنامه‌ای محلی به نام «حقیقت خیمکی» (Khimkinskaya Pravda) را آغاز کرد. این روزنامه بارها به انتقاد از فساد در مدیریت محلی پرداخت.

مخالفت با پروژه بزرگراه

او به پوشش خبری ساخت این بزرگراه و تأثیرات زیست‌محیطی آن، به‌ویژه در جنگل خیمکی در نزدیکی مسکو، پرداخت. همچنین از کنشگران محیط‌زیستی همچون «یوگنیا چریکووا» که برای جلوگیری از نابودی جنگل مبارزه می‌کردند، حمایت رسانه‌ای کرد.

بکتف مدعی شد که از سوی مقامات محلی تهدید شده بود تا از ادامه این گزارش‌ها دست بکشد. پیش از حمله به او، خودروی شخصی‌اش به آتش کشیده شد و سگ خانگی‌اش کشته شد. سرانجام در ۱۳ نوامبر ۲۰۰۸، در مقابل خانه‌اش در خیمکی، مورد حمله عده‌ای ناشناس قرار گرفت. این حمله منجر به جراحات شدید، از جمله آسیب مغزی، قطع پای راست و قطع 4 انگشت او شد. بکتف پس از آن تحت 8 عمل جراحی قرار گرفت و برای ادامه زندگی از صندلی چرخ‌دار استفاده می‌کرد.

محاکمه

بکتف، شهردار وقت خیمکی «ولادیمیر استرلچنکو» را به فعالیت مجرمانه در ارتباط با این پروژه متهم کرده بود. در واکنش، استرلچنکو در سال ۲۰۱۰ از بکتف به اتهام افترا شکایت کرد. بکتف که دیگر قادر به صحبت یا راه رفتن نبود، در این پرونده محکوم شد. استرلچنکو نیز تا 4 سال بعد در سمت شهرداری باقی ماند و در نهایت بنا بر ادعای منابع رسمی، به دلایلی نامرتبط از این سمت کناره‌گیری کرد.
 

فشار بر فعالان مخالف

رسانه‌ها حمله به بکتف را بخشی از زنجیره گسترده‌تری از حملات به روزنامه‌نگاران و فعالانی می‌دانند که با پروژه این بزرگراه مخالفت کرده بودند. از جمله قربانیان دیگر می‌توان به «آناتولی آدامچوک» از روزنامه Zhukovskiye Vesti و «اولگ کاشین» از روزنامه Kommersant اشاره کرد.

همبستگی با بکتف

در پاییز سال ۲۰۱۰ میلادی، مجموعه‌ای از تجمعات اعتراضی در مسکو و دیگر شهرها در حمایت از روزنامه‌نگاران و فعالان مدنی تحت فشار برگزار شد.

در ۲۷ نوامبر ۲۰۱۰، گروهی از فعالان به خانه بکتف رفتند. آنها ۵۰۱ شاخه گل رز به او اهدا کردند و کنسرتی در منزلش برگزار کردند. هزینه این گل‌ها از طریق اینترنت و با مشارکت مردمی جمع‌آوری شده بود، به طوری که هر نفر فقط یک گل خریده بود.

 

فعالان محیط‌زیست، که می‌گویند ۶۵ درصد از مردم روسیه با مسیر عبوری از جنگل مخالف‌اند، این خبر را نپذیرفتند

و اعلام کردند که تصمیم نهایی هنوز بر عهده رئیس‌جمهور دیمیتری مدودف است - Dec. 15, 2010

درگذشت

بکتف در ۸ آوریل ۲۰۱۳، در سن ۵۵ سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت. به گفته «کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران»، مرگ او مستقیماً با جراحات ناشی از حمله سال ۲۰۰۸ مرتبط بود. سازمان «Forbidden Stories» نیز با در نظر گرفتن این حمله به‌عنوان علت مرگ، نام بکتف را در فهرست ۱۳ روزنامه‌نگاری قرار داد که در فاصله سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹ در جریان تحقیقات زیست‌محیطی کشته شده‌اند.

نیویورک تایمز چه نوشت؟

نیویورک تایمز در سال 2010 میلادی در این باره نوشت: «این روزنامه‌نگار مستقل روس که به خاطر پوشش اعتراضات به ساخت بزرگراه در جنگل خیمکی مشهور بود، پس از یک حمله خشونت‌آمیز در سال ۲۰۰۸، در ۵۵ سالگی درگذشت. این حمله شدید که شامل ضرب و شتم و آسیب‌های جبران‌ناپذیر به مغز و قطع پا و انگشتانش بود، باعث شد بکتف قادر به صحبت کردن یا راه رفتن نباشد و مجبور به استفاده از ویلچر شود. با وجود این وضعیت وخیم، بکتف همچنان به فعالیت‌های روزنامه‌نگاری ادامه داد و روزنامه محلی «حقیقت خیمکی» را با سرمایه شخصی منتشر می‌کرد.

قبل از حمله، او بارها از فساد در شهرداری خیمکی و برنامه‌های مخرب محیط‌زیستی بزرگراه انتقاد کرده بود. علیرغم وجود شاهدان و فیلم‌های نظارتی، پلیس تحقیقات جدی انجام نداد و پرونده به سرعت مختومه شد. بکتف، ولادیمیر استرلچنکو شهردار وقت را به دست داشتن در این حملات متهم کرد، اما خود بکتف در دادگاه محکوم به افترا شد و استرلچنکو به مدت 4 سال در مقام شهرداری باقی ماند!

فعالان محیط‌زیست مانند «یوگنیا چریکووا» معتقدند که ضربات جسمی به بکتف، منجر به مرگ تدریجی او شد. جامعه بین‌المللی رسانه‌ها از بکتف به عنوان نمادی از مبارزه علیه سرکوب خبرنگاران در روسیه یاد می‌کند.

جوایز

او در سال ۲۰۱۰ برنده جایزه رسانه‌های آزاد (Free Media Awards) شد.

منابع اصلی:

• BBC، نیویورک‌تایمز، کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران، The Christian Science Monitor، Forbidden Stories و دیگر منابع خبری معتبر روسی و بین‌المللی.