به گزارش «کشاورزپلاس» به نقل از سایت «سلام وطندار»، در سال‌های اخیر، موجی نگران‌کننده در استان هرات افغانستان در حال شکل‌گیری است؛ جایی که زمین‌های حاصلخیز کشاورزی، یکی پس از دیگری، جای خود را به خانه‌های مسکونی و باغچه‌های شخصی می‌دهند. این تغییر کاربری، نه‌تنها منظر روستاها را دگرگون کرده، بلکه سایه‌ای سنگین بر امنیت غذایی منطقه و کشور انداخته است.
عبدالله قادری، یکی از اهالی ولسوالی رباط‌سنگی، با دلی پر از نگرانی می‌گوید: «خشکسالی‌های پیاپی و کمبود آب، زمین‌های کشاورزی را از نفس انداخته است. بسیاری از کشاورزان، ناامید از کشت‌وکار، زمین‌های خود را می‌فروشند تا به پول نقد برسند. اما این کار، آینده‌ی غذا را به خطر می‌اندازد؛ نه فقط برای ما، بلکه برای همه مردم.»
عوامل متعددی دست‌به‌دست هم داده‌اند تا این روند شتاب گیرد: نبود نظارت کافی از سوی نهادهای دولتی، افزایش جمعیت، بازگشت مهاجران از کشورهای همسایه و فشارهای اقتصادی. عبدالرحمان محمدی، ساکن ولسوالی چشت‌شریف، می‌گوید: «کم‌آبی، تغییرات اقلیمی و نبود امکانات، کشاورزان را به ستوه آورده است. بسیاری چاره‌ای جز تبدیل زمین‌های زراعی به خانه ندارند.»
محمد یونس، از دیگر ساکنان هرات، به افزایش تقاضا برای مسکن اشاره می‌کند: «جمعیت شهرها رو به رشد است و مهاجرانی که از ایران و پاکستان بازمی‌گردند، به دنبال سرپناه هستند. این فشار باعث شده زمین‌های کشاورزی قربانی ساخت‌وساز شوند.»
کارشناسان محیط‌زیست نیز نسبت به تبعات این روند هشدار می‌دهند. الهام قاضی‌زاده، متخصص محیط‌زیست، معتقد است که گسترش بی‌رویه شهرها، منابع طبیعی را نابود می‌کند و امنیت غذایی را به مخاطره می‌اندازد. او پیشنهاد می‌کند: «باید به جای گسترش افقی شهرها، به سمت ساخت‌وساز عمودی حرکت کنیم. همچنین، با آگاه‌سازی مردم و ایجاد شهرک‌های مسکونی در زمین‌های غیرزراعی، می‌توان فشار بر زمین‌های کشاورزی را کاهش داد.»
مقامات محلی نیز این نگرانی را تأیید می‌کنند. عبدالحی منیر، رئیس اداره زراعت، آبیاری و مالداری هرات، می‌گوید: «در پنج سال گذشته، ۵ تا ۱۰ درصد از زمین‌های کشاورزی استان به خانه و باغچه تبدیل شده‌اند. این روند به‌ویژه در حومه شهر هرات و ولسوالی‌های انجیل و گذره شدت گرفته است.»
در شرایطی که افغانستان با بحران اقلیمی و کمبود آب دست‌وپنجه نرم می‌کند، تخریب زمین‌های کشاورزی برای ساخت‌وساز، آینده‌ای تاریک را رقم خواهد زد. اگر امروز برای مهار این روند اقدامی نشود، نسل‌های آینده با سفره‌های خالی و بحرانی عمیق در امنیت غذایی مواجه خواهند شد.
دیدگاه تان را بنویسید