روغن زیتون شما ممکن است تقلبی باشد؛ راه‌هایی برای تشخیص !

به گزارش واحد بین الملل تلویزیون اینترنتی کشاورزپلاس به نقل از سایت "روح سالم و پرانرژی"، اگر روغن زیتونی که می‌خرید واقعاً اصل نباشد، ممکن است نه تنها از فواید سلامتی‌اش بی‌نصیب بمانید، بلکه پول خود را هم برای محصولی بی‌کیفیت هدر دهید. در ادامه روش‌هایی برای تشخیص روغن زیتون اصل از تقلبی:

به دنبال عبارت "Extra Virgin Olive Oil" (روغن زیتون فوق بکر) باشید. همچنین، تاریخ برداشت یا تولید و نام مزرعه یا کارخانه (mill) را بررسی کنید. روغن‌های اصیل معمولاً محل دقیق تولید را مشخص می‌کنند.

مهر تأیید نهادهای معتبر را جستجو کنید

گواهی‌نامه‌هایی مانند IOC (شورای بین‌المللی زیتون)، NAOOA (انجمن روغن زیتون آمریکای شمالی) یا سایر گواهی‌نامه‌های منطقه‌ای نشان‌دهنده کیفیت و اصالت هستند.

از روغن‌هایی با قیمت مشکوک پایین دوری کنید

روغن زیتون اصل فرآیند تولید پرهزینه‌ای دارد. قیمت خیلی پایین می‌تواند نشانه‌ای از ترکیب شدن با روغن‌های بی‌کیفیت دیگر باشد.

بو و طعم آن را تست کنید

روغن زیتون اصل بوی میوه‌ای، تازه و طعمی تند یا تلخ ملایم دارد. اگر بی‌بو یا طعم‌دار به نظر برسد، احتمال تقلبی بودن آن بالاست.

در بطری‌های تیره بسته‌بندی شده باشد

نور می‌تواند کیفیت روغن را پایین بیاورد. روغن‌های اصل معمولاً در بطری‌های شیشه‌ای تیره یا قوطی‌های فلزی عرضه می‌شوند تا از آن در برابر نور محافظت شود.

آزمایش یخچال ممکن است گمراه‌کننده باشد

برخی منابع پیشنهاد می‌کنند روغن را در یخچال بگذارید تا ببینید سفت می‌شود یا نه. اما این تست علمی و قابل اعتماد نیست، چون رفتار روغن بسته به ترکیب اسیدهای چرب آن متفاوت است.

با توجه به نکات بالا، خرید از برندهای معتبر و فروشگاه‌های قابل اعتماد می‌تواند احتمال خرید روغن زیتون تقلبی را تا حد زیادی کاهش دهد.

در عین حال از آنجا که روغن‌های وارداتی ممکن است به دلیل زمان حمل‌ونقل، عمر کوتاه‌تری داشته باشند. بنابراین، معمولا توصیه بر این است که از گزینه‌های داخلی یا محلی که به منطقه شما نزدیک‌تر هستند استفاده کنید تا از ماندگاری بیشتر روغن زیتون اطمینان حاصل شود. اما برخی روغن‌ها از کشورهایی مانند شیلی و استرالیا هستند که به دلیل رعایت استانداردهای سختگیرانه در زمینه خلوص و روش‌های تولید با کیفیت بالا شناخته شده‌اند.

روغن زیتون‌های اصیل معمولاً نام مزرعه یا کارخانه‌ای که در آن تولید شده‌اند را ذکر می‌کنند. شناسایی این منابع شناخته‌شده، اطمینان می‌دهد که روغن از یک منبع معتبر آمده و نه ترکیبی از منابع ناشناخته. 

در نهایت، به مصرف کنندگان توصیه می شود که به دنبال مهر تایید سازمان‌هایی مانند شورای بین‌المللی زیتون  (IOC)، انجمن روغن زیتون آمریکای شمالی (NAOOA)، یا سایر نهادهای گواهی‌دهنده منطقه‌ای باشند. این گواهی‌ها اطمینان می‌دهند که روغن با استانداردهای سخت‌گیرانه کیفیتی مطابقت دارد.