درسنامهای برای کنار هم بودن؛ روایت کشاورزپلاس از فصلنامه صنوبر
درسی برای زیستن در روزگاری که فرسودگی، تشنگی زمین، و خستگی انسانها به هم گره خوردهاند
تلویزیون اینترنتی کشاورزپلاس با احترام و قدردانی، نگاهی دارد به «سخن سردبیر» فصلنامه وزین صنوبر؛ متنی که نه صرفاً یک یادداشت سردبیری، که «درسنامهای برای کنار هم بودن» است؛ درسی برای زیستن در روزگاری که فرسودگی، تشنگی زمین، و خستگی انسانها به هم گره خوردهاند.
تلویزیون اینترنتی کشاورزپلاس با احترام و قدردانی، نگاهی دارد به «سخن سردبیر» فصلنامه وزین صنوبر؛ متنی که نه صرفاً یک یادداشت سردبیری، که «درسنامهای برای کنار هم بودن» است؛ درسی برای زیستن در روزگاری که فرسودگی، تشنگی زمین، و خستگی انسانها به هم گره خوردهاند.
شمارههای ۳۰ و ۳۱ فصلنامه صنوبر (پاییز و زمستان ۱۴۰۴ خورشیدی) که همزمان با نهمین سال انتشار این نشریه منتشر شدهاند، بیش از هر زمان دیگری بر یک مفهوم بنیادین مکث میکنند:
حفاظت مشارکتی؛ مفهومی که بدون دیدن، شنیدن و درک متقابل، تنها در حد واژه باقی میماند.
آنگونه که خانم مانیا شفاهی، سردبیر صنوبر، روایت میکند، این شمارهها تلاشی هستند برای شنیدن صدای کسانی که دل در گرو این سرزمین دارند؛ کسانی که با وجود تمام دشواریها، برای حفاظت از طبیعت ایران ایستادهاند. روایتی از رنج تالابها، تشنگی زمین، فرسودگی جنگلها و نفسهای به شماره افتاده شهرها؛ و در عین حال، روایتی از امیدی که تنها در «با هم بودن» معنا پیدا میکند.
کشاورزپلاس باور دارد نشریات مستقل و دغدغهمند محیط زیست، سرمایههای فرهنگی و رسانهای این سرزمیناند؛ رسانههایی که نه در هیاهو، که با صبوری و عمق، حافظ حافظه زیستمحیطی ما هستند. از همین رو، کشاورزپلاس خود را همدل و همراه صنوبر میداند و این معرفی را سهمی هرچند کوچک در یک تعامل رسانهای مسئولانه تلقی میکند.
«درسنامهای برای کنار هم بودن» یادآور این حقیقت است که امروز، بیش از هر زمان دیگر، چارهای جز همراهی نداریم؛
در کنار هم دیدن، شنیدن، پذیرفتن تفاوتها و قدم برداشتن برای تن رنجور سرزمینمان و حال خوش خودمان.
کشاورزپلاس با افتخار، خواندن این شماره از فصلنامه صنوبر را توصیه میکند؛ نه فقط برای آموختن، که برای دوباره با هم بودن.
فهرست مطالب متنوع و خواندنی این شماره از صنوبر را می توانید درتصویر زیر مشاهده نمایید و سپس اصل سرمقاله این فصلنامه را در ادامه همین گزارش مطالعه نمایید.
درسنامهای برای کنار هم بودن - سخن سردبیر فصلنامه صنوبر
مانیا شفاهی
مدتهاست دستم به قلم نمیرود! همانگونه که این روزها برای انجام هر کاری رمقی باقی نیست ..طبق معمول همیشه که برای نوشتن همین چند سطر جان میکنم و تمام توانم را جمع میکنم تا شروع کنم به نوشتن و قلم به دست بگیرم باز هم به سختی شروع میکنم اما اینبار سختتر از همیشه.
دنبال بهانهای میگردم که شروع کنم.به سراغ قلم سبزی که نامم بر آن حک شده میروم که انگیزهام شود! از میان تمام هدایای سبزرنگی که برای من تحفههایی بینهایت ارزشمند و دلانگیزند برای ادامه.. که به من یادآور میشوند که دیدهمیشوم، که در یاد کسانی هستم که برایم عزیزند و این دیده شدن و این حسی که از آن برمیآید همیشه انگیزه است.. برای دلگرمی! برای امید! امید .. واژهای که این روزها برای یافتنش باید پای در بیاباننهی و آن وقت است که همچون حافظ که بیش از ۷۰۰ سال پیش این چنین سرود، در سرت نوایی برمیآید : “ از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود زنهار از این بیابان وین راه بینهایت “ همه این سالها صنوبر برای من بهانهایست برای زیستن ، برای معنای زندهگی! با هر شماره از آن درسهای بسیاری میآموزم که بهای این راهیست که هر روز دشوارتر میشود. و اما این شماره از صنوبر خواندن دارد! چون آموزههای آن دواییست بر درد بیدرمان این روزها ..
در روزهای ناخوش این سرزمین و مردمانش که انگار قهر آسمان و زمین را با هم تجربه میکنند، که آسمان از زمین این سرزمین قهر کرده و زمینش تشنگی را تاب میآورد. که گنبد گیتیاش دیگر دیو سپید نیست و خاکستریست! که تالاب انزلی و بختگان و هامون و هور العظیم و باقیشان در تشنگی میسوزند! که دریاچه ارومیهاش بیرمق جان میدهد! و درختان هیرکانیاش سلاخی میشوند! و برای مردمانش در شهرها هوایی برای بالا آمدن نفسها باقی نیست! و غمنامه پُر برگی که اینجا مجال آوردن همه برگهایش نیست ..
این شماره مجال شنیدن تجربیاتی است از زبان کسانی که برای حفاظت این سرزمین قدم برداشتهاند و بر این سرزمین عاشقند. و چقدر نیاز داریم که با خواندن سطر به سطر آنها بیش از همیشه بدانیم و دریابیم که چقدر نیاز داریم در کنار هم بودن، دیدن و شنیدن یکدیگر و درک کردن هم و محترم شمردن تفاوت نگرش یکدیگر از هر قشر، قوم و جغرافیا را. دیگر باید بدانیم چارهای جز همراهی با هم نداریم. همدیگر را ببینیم و بشنویم،که همه ما نیازمند دیدهشدن و شنیده شدن هستیم برای آنچه که نیاز زندهگی و بقأ ما هست، برای دلگرمی و توان ادامه راه ..
این شماره با موضوع «حفاظت مشارکتی » درسنامهایست برای ما که دریابیم یکدیگر را و در کنار هم برای تن رنجور سرزمینمان و حال خوش خودمان کاری بکنیم .
من و ما چارهای جز حرکت کردن در کنار هم برایمان باقی نیست!
دیدگاه تان را بنویسید